Fakat çalışkan namına 30’u avlanmaya çıkıyor. Sükan birlikte 18 yaşında beri avlanan heveskâr aynı avcı. Çankırı’birlikte domuz, Ankara’bile tavşan, Çanakkale’üstelik keklik vuruyor. 30 kadından ancak 6’sıyla görüşebildik. Reaksiyon çekmekten korktukları amacıyla birçoğu ortaya çıkmaya çekiniyor. Antalyalı Yonca Kalıntı, İstanbullu Nurbanu Doğrusözlü, İzmitli İnci Su, Balıkesirli Leylam Kiraz ve Izan Güldemir eşi Gaya Güldemir ava pekâlâ nikbet sardıklarını, nerelerde avlandıklarını ve genişlik coşkulu anılarını anlattı. Gaya Güldemir: İlk balaban avım domuzdu, heyecandan kalbim yerinden çıkacaktı Ava hangi antlaşma nerede başladınız? Ava ilk çantacı yerine 1990’ların ortalarında başladım. Türkiye’nin değişik bölgelerinde bıldırcın, bekas domuz avlarında bulundum. Çantacılıktan avcılığa tedahül tahmini adına 10-11 yıl geçmiş oldu. Alelhusus Bıldırcın avlarıyla kendimi günden güne geliştirdim. Gerçeklik avcılığın ne söylemek olduğunu, makul ve sürdürülebilir avcılığın zahir olması gerektiğini kısacası seçme şeyi bana eşim Zihniyet Güldemir öğretti. Avdan geçmiş silahlara merakım vardı. Bu aç bir deste değildi. Amma hep tıpkı dönüş silah kullanmayı ve sahibi olmayı kafama koymuştum.. Eşim Izan Güldemir’in avcı olması ilk etapta benim silahlarla ait daha etraflı bilgiye erbap olmamı henüz de ötesi doğru cebe kullanmayı öğrenmemi sağladı. Idrak benim bu ilgimi keşfettiğinde antlaşma süresince avcılığa birlikte bandaj duyacağıma kani. Ve elden beni av üzerine eğitmeye başladı.Ben de devir içre avın ve avcılığın önemini,değerini anlamaya başladım. Avın ‘ormana daldım önüme gelen hayvana attım’ emretmek olmadığını, bu dirim tarzının son merhale yetişek, vukuf, sabır, buyruk, hayvana ürkmek, kurallara neva ve ilgi talip tıpkı model olduğunu kavradım. Benim eşim 30 yıllık avcıydı. Yılların avcısının öğrencisi başlamak benim için ayrı aynı gurur. Bunun beraberinde av zamanlarını eşle paylaşabilmek bile ayrı bire bir his. Bu zamanlar hem Iş üzere hem dahi benim üzere bambaşka güzellikte ve yoğunluktaydı. Av bizim hayatımızın çok amma çokça majör benzeri bölümüydü. Eşinizle akşam ormanda dinlenme kampı açmak, ormanı dinlemek, yıldızları bakmak, nehirlerden sarkıtmak, avı fark etmek ve avcılığı sürmek… Bence az sayıda insanın elde ettiği mutluluktur. Kısacası benim içimdeki av merakını Telakki ortaya çıkardı. Temas konuda olduğu gibi bunun amacıyla bile ona teşekkür ediyorum. Eş’le geçirilmiş o büyülü zamanların kıymetini seçkin ahit bildim. Zekâ zevalsiz avlaklara göçtükten sonradan da elimde mütezayit sunma zer hatıralarım dahi o zamanlar işte… Şimdi ava o kadar kalın gitmiyorum ama 4. yaşına giren Melez tv’miz var. umumi heyet başkanımız Melih Meriç ile birlikte çalışıyoruz.. Tekmil doğa sporlarını süresince barındırmaya çalıştığımız Türkiye’nin bildirme çok izlenen dokümanter kanalı. Yaban tv, doğadaki zamanlarımı bana burada yaşatmayı başaran benzeri biçim.. Dahi 20 ayrı ülkede fanlarımız var. Uydudayız, Digiturk’teyiz, D Smart’tayız. İzleyicilerimiz zorlu çok maceralarını “yabantv.com” üstelik paylaşıyorlar, hakeza benzeri yatak yarattık. Yani benzeri şekilde hala doğanın içindeyim… Dünyanın sağlam çok adına gittim. Amma bu av seyahatlerinin güçlü çoğu alelhusus Beyin’un avlandığı bölgelerdi. Türkiye başta kalkmak amacıyla; Afrika, Namibya, Etiyopya, Amerika, Avrupa’bile eşimle beraber av yaptık. Türkiye’bile bıldırcın, az sayıda domuz, Afrika ve Namibya’birlikte plains game diye niteleyerek adlandırılan yani 5 büyük’ün dışında kalan avlar ve Teksas’ta Javelina adı verilen durum kendisine âdeta olsa dahi akıbet kademe ölçüsüz ve kilolu dişlere erbap olduğu tanıdık hınzır. Benim avlamadığım amma av sürecini Iş’la yaşadığım avlar ise avladıklarımdan haddinden fazla henüz deneyim kazandıran zamanlardı. Ördek ve saftirik avlarına bağ duyuyorum ama on paralık tecrübem olmadı. Avrat avcı yerine erkeklerin tepkisini çekmedim. Eşim beni ava götürdüğü zamanlarda avcı dostları benim bu ilgimin nesep olduğunu biliyorlardı. zira o kadar müşkülat sevmeden, candan bağlanmadan somurtuk. Bu çokça şanlı aynı madde ve bütünü birlikte benim ava başlamamı candan destekledi. Gittiğimiz avlarda çoğu antlaşma tek eş oluyordum amma bu bana düşünülenin aksine kazanım sağlıyordu. Eşimi kaybettikten sonradan de canan avcı dostlarım, ağabeylerim beni hiç bırakmadı. Ya bu arada gitmeyi öneri ettiler evet bile gittikleri avları o heyecanıyla benimle paylaşmaya müstahak gördüler. Ego birlikte herhangi bir macerayı güya o dakika ben birlikte oradaymışım kabil iri heyecanla dinler av dönüşlerini sabırsızca beklerim. Avdan, avcılıktan ve o dostlardan kopabileceğimi katiyen düşünemiyorum. Bu değişik tıpkı dünya ana avcılığın ne olduğunu bilmeyen, hala olayı tersten anlayıp zihniyetini değiştirmeyi reddedenlerin bunu anlamasını artık beklemiyorum. amma doğru avcılığın hangi olduğunu ayrımsız aktarılma anlamalarını diliyorum. vcı dostlarım bizi Yaban tv’da üstelik bırakmadı. Avlarını, hikayelerini meraklıları kanaldan izleme ediyor. Melih Meriç ile gelişigüzel bu konuda elan üstelik yürekli adımlar atmaya hazırlanıyoruz. Bu sene Yaban Store projesini de devreye soktuk. Yabanın kişi markasıyla outdoor ürünleri çıkardığı göz, nesiç işine de girdik yani. Aşılanmamış Worldwide’ı yapacağız. Bir sene ortamında uluslararası ürün yapacak İngilizce HD bire bir biçim yapmayı hedefliyoruz. Üs anlamda evvel Türk international kanalı olmayı hedefliyoruz. Bunları anlatmamın nedeni avın avcılığın farklı ülkelerde olduğu kabil Türkiye’dahi üstelik pek haddinden fazla alanda kendini gösterebileceğine belirtmek. Dediğim üzere eşim Zihin Güldemir beni orion yaptı ama onun ötesinde daha gani tıpkısı çevreci olmamı, hayvana ocumak duymanın ne almak olduğunu ve bilinçli avcılığın kurallarını yaban tv yardımıyla halkımızla paylaşmanın kapısını açtı. Açıkçası tüm avlarda aynı heyecanı duyarım. Bunun bence evvel haset son günü yok. Yıllarca avlansanız da av gününün gelmesini tıpkı heyecanla beklersiniz. O çalkantı bir akşam öncesinden başlar eve dönüş yoluna kadar da devam mesabe. Bıldırcından bilahare yaptığım önceki iri avım domuzdu. İlk domuzum bittabi ki önemliydi. Özellikle ki yanımda yılların avcısı varken makul atışı muktedir olmak üzere dikkatimi vermeye çalışırken yaşadığım o anı unutamam. Kalbim o kadar ses atıyordu ki domuzun duyup kaçmasından korkmuştum neredeyse… Ava çıkmadan önce muhakkak iki rekat salat kılarım Çankırılı cebbar Nazife Baht Sükan: 1968 doğumluyum. Çankırı Sabanözülüyüm. Liseyi burada bitirdim. Ankara Üniversitesi Panel İktisat Fakültesi’nde okudum. Henüz sonradan turizm sektörüne atıldım. Avcılığa çocukluğumdan bu yana meraklıyım. Bizim 15 esas montofon ineğimiz, 250 kovan arımız, 800’e yakın hindimiz vardı. Babam onlara dağda ağıl yapmıştı. Kışın okula, literatür de bu ağıla giderdik. Henüz 10 yaşındaydım ve hayvanlara çağrıştırmak benim görevimdi. Elektrik bulunmayan, su yok. İnsan yüzü da görmüyorduk. Akşamları babam çokça geç gelirdi, zaman zaman gelmediği zamanlar olurdu. Bir Tane başıma kalırdım. O antlaşma babamın bire bir yegâne melez barakta tüfeği vardı, 16 kalibrede. Onunla arada bir atış yapardım. O tüfekten cesaret alırdım, yegâne kaldığımda korkmazdım. Hayvanlarımız yayılırken tıpkısı yamacın veya kayanın uğrunda oturur alabildiğince uzanan bozkırlara ve dağlara bakardım. Tıpkı tüfeğim olsa da ava sâdır amcalar kabil ego bile tavşan, keklik, tilki, aldanmaz vursam diye hayaller kurardım. Alelhusus ağustos aylarında avcı olan dayım avcı arkadaşları ile dağdaki çiftliğimize geldiklerinde sevinçten ne yapacağımı şaşırırdım. Avladıkları hayvanları üşenmeden zevkle temizlerdim. Bağdaş kurup hep beraber pişirdikleri av etini yerken onların av hikayelerini fert kulağı ile dinlerdim. Sonra bile onlara keyif çayı hazırlardım. Av hikayelerini itaat etmek benim üzere seçkin şeye bedeldi. Tarlamızda ilk kez çift melez ile bir tenekeye onların denetimiyle atış yapmıştım, saçmalar tenekeye çarptığında ‘bakın vurdum vurdum işte’ diyerek sevinçten coşmuştum. Dayımın arkadaşları, ‘kız olmasına karşın eli silaha çok yatkın ve kabiliyetli’ dedikleri antlaşma dayım gururlanırdı. Kimi Vakit birlikte Zonguldak plakalı araçlarla avlanmaya gelen avcıları izlerdim. Onların bıraktıkları yersiz fişekleri meralardan toplardım. O zamanlar MKE karton fişekleri çoktu. arada bir yabancı plastik yersiz fişekler birlikte çıkardı. Biriktirdiğim yersiz fişeklerden boynuma rengarenk kolye yapmıştım Çocukluk işte. Nihayet özlemim gerçekleşti ve 18 yaşında bile soy orion oldum. Şu dakika Ankara’birlikte yaşıyorum. Üç haftadır Çankırı Albinos dağına akla yatkın tavşan avına gidiyorum. Geçen hafta Şabanözü’nün Sik köyündeydim. Bayağı tavşan kaçırdık. Bıldırcın, keklik, ördek avına biricik istidlal ama diğerlerine eşimle gideriz. Domuz avı, benim çok hevesli olduğum tıpkısı avdır. Şabanözülün Bakırlı dağında çok vardır. İki kez avladım. Temas ava çıkmadan önceki pekâlâ iki rekat namaz kılarım. Allah’a şükreylemek amacıyla. Peygamber Efendimiz dahi avlanırmış, onun sünnetlerinden biri. Hamileyken üstelik, lohusayken birlikte ava çıktım Antalyalı avcı Yonca Kirli: 33 yaşındayım. Antalya’birlikte bir otelde ayırtma görevlisi olarak çalışıyorum. 2003 yılında beri avcılık yapıyorum. Eşimle ilk tanıştığımda, onu boydak bırakmamak için gidiyordum. Elan bilahare ilgimi çekti, profesyonel yerine silahı elime almaya başladım. Demincek bana ilişik aynı silahım ve köpeklerim var. imdi Sivas’a av kampına gideriz. 4-5 jip avcılar birleşiriz. Ailecek görüştüğümüz arkadaşlarımızdır. Aralarında bire bir bir tane kadın benim. Zara dağının eteğine deri kurarız. Ilkgüz başı kabil bıldırcın zamanında 7-8 günlük aynı av kampımız olur. Bazı Bazı oradaki köylüler de katılır. Orası avcılar amacıyla behişt kabilinden benzeri kayran zaten. Seçme makule av bulabilirsiniz. Bıldırcın, keklik, tavşan, balık, ördek… Antalya çevresinde değme hafta sonu ava çıkarız. Afyon, Isparta… Bıldırcın, keklik, bozlak, çulluk, tavşan, ördek, domuz… Antalya civarındaki köylerde -sürekli gittiğimiz Camili köyüdür- tavşan avladığımız, hınzır beklediğiniz yerler vardır. Çıtkırıldım biri değilim, paldır küldür seçme yere girer istidlal. Keklik avı zordur söz gelişi. Yalçın kayalıklarda, yamaçlarda 4-5 saat dolaşırsınız. Ben hiç yorulmadan, yüzlü yüzlü rahat tıpkı şekilde yürürüm. Eşimi kolundan çekip tutmuşluğum vardır. Ayvaz avcılarda, ‘yapabilecek mi, bizi yavaşlatacak mı’ bakışını sezerim. İlk beş altı dakikada bu önyargıyı yıkarım. Hiç kimseden müzaheret istemem, silahlarımı kendim taşırım. Çalışıyorum, çocuğum var tıpkı zamanda. Oğlumum 40’ı doldurmamıştı ava gitti bilfarz. 35 günlüktü. Lohusaydım ben üstelik. Beşiğine koyduk, çıktık yola. Karnımdayken 5 aylıkken opal (tıpkısı çeşit güvercin) avına gitmiştik, saatlerce yürüyüp… O bile cebbar adayı, demincek 2,5 yaşında. Eşim da beni destekliyor. Zamanının çoğunu avda geçiren biri. Bizim hanay biçimimiz hakeza oldu. Barutun kokusunu aldıktan sonraları aynı elan bırakamıyorsunuz İstanbullu orion Nurbanu Doğrusözlü: 35 yaşındayım. İstanbul’de özel tıpkı şirkette genel müdür asistanıyım. Eşim da muhasebe müdürü. 2005’ten beri alay malay avlanıyoruz. Tekirdağ, Şarköy, Çorlu, Lüleburgaz, Gebze… Ne tarafa yakınsak oraya gidiyoruz. Atılcılık sporu ile başladım. Eşim ava haddinden fazla beceriksiz. İlk zamanlar ona arkadaşlık etmek için çıktım. Doğa ile beraberce olup güneşin doğuşunu ormanın zarfında diremek çok hoşuma gitti. Barutun kokusunu aldıktan bilahare bir daha silahı elinizden bırakamıyorsunuz. Ormanın ortamında veya arazide tamamen ayrımlı tıpkı Nurbanu oluyorum. Tüfeğimle her yere girip çıkıyorum, çamurların içine zorlukla yürüyorum, toprağa oturuyorum, hiçbir molekül umurumda olmuyor. İngiliz Setteri köpeklerimiz var. Köpeklerimiz herhangi bir şeyimiz. Onlara haddinden fazla say verdik. Avda köpeğimizin kuşa ferma (köpeğin avı gördüğü devir ya üstelik görmeyip da kokusuna vermiş olduğu akıntı) verdiğini temizlemek, düşen kuşu aport etmesi (avın ya birlikte namına gösterilen şeyin üstüne atılıp getirmesi üzere köpeğe sunulan emir) bizi haddinden fazla bahtiyar ediyor. bundan sonra bekas avlıyoruz. Serin havada avı daha çok seviyorum. Ava giderken cemi donatı gidiyoruz. Şezlonglar, aperatif yiyecekler, içecekler. Ayrıca Türk Kahvesi birlikte yapıyorum. Av sonunda eşimle sağlık yapıyoruz. Erzurum’a keklik avlamaya müracaat etmek hayalim İzmitli cebbar İnci Su: Kocaeli Kandıra’üstelik yaşıyorum. Öğretmenim ama şu anda çalışmıyorum, ev hanımıyım. Aslen Mersinli’yim. İki buçuk yıl önceki evlenince İzmit’e geldim. Elan 25 yaşındayım. Nişanlı olduğumuz dönemlerde eşimle gelişigüzel beş altı kere av sezonu açılışlarına gittim. Ağustos ayında oluyor. İkimiz gidince onun tüfeğini kullanıyordum, zımnında el oldu. Sonra bana ayrımsız tüfek almasını istedim. Ayrıksı orion arkadaşlarının eşleriyle bile avlanmaya başladık. 3,5 yıldır avlanıyorum. Ben kuş avlamayı seviyorum. Kandıra civarındaki dağlardayız genellikle. Erzurum’a gezmek kabil tıpkı hayalimiz var. Erzurum’un keklikleri haddinden fazla ünlü. Ertelediğimiz amma bütün tıpkısı çevrim gitmek istediğimiz bir av. Çulluk, karatavuk avlıyoruz. Arada Bir eşim on paralık vuramaz, ego şanslı olurum. Aramızda nükte konusu tamam bu. Tüfeğimi kendim temizleyip bakımını yaparım. Av etinden daha çok güveç yapıyoruz, ego metin hareketli değilim ama arkadaşlardan birinin eşi çalışkan, kemirmek işini o hallediyor. Çocukluğumdan bu yana avın içindeyim Balıkesirli avcı Leylam Kiraz: 23 yaşındayım. Balıkesir’dahi bir şirkette ön muhasebe yapıyorum. Açıköğretimde okuyorum. Çocukluğumdan bu yana avın içindeyim. Av merakı bana babamdan bulaştı. O üstelik ferah ayrımsız avcıdır. Balıkesir Burhaniye Avcılar Kulübü’nün Başkanı’dır. Küçüklüğümden beri avın içindeyim amma kişi başıma benzeri şeyler başarmaya 4-5 sene önce başladım. Aklınıza ne gelirse avlıyorum. Tavşan, keklik, bıldırcın, ördek… imdi İç Anadolu Bölgesi; Ankara, Konya, Kırşehir, Çorum civarları ve Kırklareli avcılığa haddinden fazla amelî bölgeler… Ankara’nın katı ve dağlık bölgelerinde keklik ve bıldırcın avına çıkıyorum. Genelde babamla birlikte gideriz. Tığ zat aramızda avcıları ikiye ayırıyoruz. Tıpkı kısım avcılar alelade doğayı muhip insanlardır, diğerleri birlikte çantacı diyerek tabir ettiğimiz, usullere çapraz avlanan insanlardır. İddia üzerine ava çıkıyorlar söz misali, ’25 lime keklik vurdum’ almak onlar üzere mehabetli olabiliyor. Tığ bunlara karşıyız. Yer ve Orman Bakanlığı’ndan gelen belgelere bakarak avlanıyoruz. Kulüp olarak doğadaki çöpleri temizleme günlerimiz oluyor. Çantacıların bıraktığı çöpleri da topluyoruz. Genelde veriş günü ava çıkıyorum. Avcılığa çok meraklıyım ayrımsız zamanda hayvanları çokça seviyorum. İki köpeğim, bir kedim, 14 balığım var. İlk önceden babam çokça alın çıktı bana, ‘kızlardan avcı olmaz’ dedi. Bendeki merakı görünce o dahi karşı koyamadı. Bilinmedik avcılarımız birlikte var Kasaba ve Orman Bakanlığı Melez Hayatı Daire Başkanı Yaşar Türkleş’in verdiği bilgiye bakarak Türkiye birlikte şu anda 85 bin kayıtlı orion var. 250 bin civarında bile eğitim almış avcılığa tedbir fail yaşama bulunuyor. Av yapılabilmesi için kâh günler ve tarihler lokalize. Ağustos ayında başlıyor, şubat ayında bitiyor. Değme cebbar, haftada üç bölüm ava gitme hakkına ehil. Cümle istediği kadar hayvan avlayamıyor. Türkiye’bile 454 kesim kuş türü var. Bunun 36’sı avlanıyor. 114 memeli var, bunun 7’si avlanıyor. Adının açıklanmasını istemeyen tıpkı avcılık sitesinin sahibinin verdiği bilgiye bakarak ülkemizde tıpkısı da bilinmedik avcılarımız var. Ülker’in sahibi Amaç Pervin, İşbankası Genel Müdürü Ersin Özince (akva aynı cebbar olduğu avcılar ortada biliniyor), Ram Dış Ticaret’in sahibi Halil Gülçur, GENPA’nın sahibi Zeynel Abidin Yiğitlik (Türkiye’nin sunma nazik silah koleksiyonerlerinden), Ceylan otellerinin sahibi Abdullah Ahu ve Desen Triko’nun sahibi Türker Sümer… Sümer, 80 yaşında olmasına rağmen Moğalistan’da, Kahraman dağlarında bütün avları yapmış. Geçen sene avcılığın Oscar’ı namına bilinen yarışmasında ise bir numara olmuş. AHIT